Nasza historia

Żiruś albo Żirek to pierwszy kocurek, którego zdecydowaliśmy się zatrzymać w hodowli i zarazem nasze pierwsze kocurze doświadczenie ze wszystkimi plusami i minusami z tym związanymi. Z jednej strony cudowny charakter i totalna przylepność, z drugiej kocurzy zapaszek, nieustanne tropienie z enzymatycznym sprayem neutralizującym w ręku miejsc, które raczył był zaznaczyć, ogólne panoszenie się i podjazdowe wojenki z Rascalem i Elaine (z wyjątkiem momentów rujki – wtedy panuje między nimi pełna zgoda i harmonia).

Po stronie plusów jest też oczywiście wystawowy urok naszego malca. Jako kociak zdobył zaszczytny tytuł Junior Winnera zdobywając pięć tytułów Best in Show przed ukończeniem 10. miesiąca życia. Na dwóch wystawach TICA (inna kocia federacja niż ta, do której my należymy, z zupełnie innym systemem wystawowym – więcej na jego temat można przeczytać tu: Wystawy Żirusia) został uznany drugim i czwartym najlepszym kotem dorosłym wystawy. Jako dorosły kot w FIFe (w odróżnieniu od TICA, gdzie wiek dorosły zaczyna się po ukończeniu 8. miesiąca życia, w FIFe trzeba na to czekać dwa miesiące dłużej) kontynuował dobrą passę regularnie awansując do finałowego panelu. Byliśmy szczególnie dumni z tego, jak zachowywał się podczas oceny sędziowskiej. Większość kotów, które dotychczas zdarzało się nam wystawiać, na stoliku sędziowskim prezentowała się tak sobie – wyraźnie widać było po nich emocje towarzyszące ocenie. Żiruś był inny. Pewny siebie przechadzał się po stoliku rozdając „baranki”, wystawiając się do głaskania i ocierając się o przedmioty – ze szczególnym uwzględnieniem sędziowskiego długopisu. Wypełnienie protokołu było przy nim naprawdę karkołomnym zadaniem.

Po zakończeniu kariery wystawowej i hodowlanej Giroud znalazł swój nowy dom w Krakowie. Żyje teraz z Wojtkiem i jego bengalską kotką otoczony akwariami z rzadkimi południowoamerykańskimi rybami wód czarnych.